بستر آلی و بیولوژیک محیا

بستر کشت آلی و بیولوژیک محیا، بستری آنتی باکتریال و آنتی پاتوژن است که

دارای ظرفیت بالای نگهداری رطوبت،
دارای تخلخل مناسب برای توسعه ریشه،
دارای میکروارگانیسم های مفید در خاک مانند قارچ مایکوریزا و باکتری باسیلیوس ساپتلیس و سودوموناس است.
این بستر عاری از هرگونه بذر علف های هرز است.
این بستر مانع توسعه بیماری های ریشه ای مانند نماتد ها و pythium و phytophthora می شود.
این بستر مناسب انواع کشت گلخانه ای، کشت باغی تولید نشا و گل ها و گیاهان آپارتمانی است.

کنترل بیماریهای گیاهی با بستر محیا.

در این بستر با وجود داشتن مواد پی ال ال و پی ال ای، باکتریهای زنده، مواد غذایی را به ریشه رسانده و متابولیت های ثانویه در جهت تقویت دفاع سیستمیک و کنترل سه مرحله اسپروفیتی تولید می کنند و بیماریهای قارچی مانند فیتفترا و فوزاریوم را کنترل و از بین میبرد.

ریشه های سالم با بستر بیولوژیک و آلی محیا:

برای درخت و یا نهال و نیز در صیفی جات گلخانه‌ای، استفاده از بستر محیا بجهت داشتن لیگنین، پروتئین، آنتی پاتوژنهای فراوان و قارچ میکوریزای آربوسکولار جهت افزایش ریشه بسیار مؤثر است.

بستر آلی باغی محیا در کم کردن وزن مخصوص ظاهری وافزایش تخلخل خاک:

وزن مخصوص ظاهری خاک به معنی وزن حجم معینی از خاک است. مقادیر زیاد آن نشان دهنده متراکم بودن خاک و مناسب نبودن وضعیت ساختمان خاک است. از طرفی ریشه گیاهان و بسیاری از جانداران ریز خاک جهت انجام وظایف خود نیاز به اکسیژن و تهویه بهتر دارند. بستر آلی باغی و گلخانه‌ای محیا باعث می شود که وزن مخصوص ظاهری خاک کاهش یافته و به اصطلاح عمومی، خاک پوک شود و همچنین از فشردگی زیاد خاک جلوگیری می نماید. تخلخل یا میزان منافذ خاک نیز با افزایش ماده آلی خاک بیشتر شده و این مسئله به   نگهداری بیشتر آب و تهویه بهتر خاک کمک می کند.

اثرات بستر آلی باغی محیا بر خصوصیات فیزیکی خاک برای باغات پسته و انار و گلخانه‌ای و گیاهان:

  – بهبودساختمان خاک:

ساختمان خاک یعنی هم آوری ذرات خاک (شن، سیلت و رس)  و تشکیل ساختاری که خاکدانه نام دارد. به طور کلی، یک خاک هرچه خاکدانه های بیشتر و پایدار تری داشته باشد وضعیت مطلوبتری خواهد داشت. از مواردی که باعث تشکیل ساختمان خاک شده و آنرا پایدارتر می نماید می توان به بستر کشت آلی محیا اشاره نمود. بستر آلی محیا در خاکهای شنی (سبک) با متصل کردن ذرات به یکدیگر باعث تشکیل ساختمان می گردد و بستر کشت محیا در خاکهای رسی (سنگین) از چسبندگی زیاد ذرات خاک جلوگیری نموده و وضعیت بهتری به خاک می دهد بنابراین کاربرد مواد آلی در همه خاکها مفید بوده و منجر به تشکیل ساختمان بیشتر و پایدارتر می گردد. اکثر خصوصیات خاک تحت تاثیر وضعیت ساختمان خاک قرار دارد به طور مثال نفوذ آب در خاک، تهویه خاک، میزان خلل و فرج یا منافذ خاک، نگهداری آب در خاک و نفوذ ریشه در خاک، همگی تحت تاثیر ساختمان خاک قرار می گیرند.

-کاهش چسبندگی خاکهای رسی با بستر کشت باغی محیا:

خاکهای رسی معمولا خاکهای با چسبندگی زیاد می باشند که نفوذپذیری آب و تهویه در آنها کم بوده و عملیات کشاورزی بر روی چنین خاکهایی با مشکل روبرو است. افزایش بستر کشت آلی محیا به خاکهای رسی سنگین باعث کاهش چسبندگی و در نتیجه بهبود خصوصیات   نامطلوب آنها می شود.

  – افزایش ظرفیت نگهداری آب خصوصا درخاکهای شنی:

بر خلاف خاکهای رسی، خاکهای شنی چسبندگی کمی دارند و این مسئله باعث نفوذ سریعتر از حد معمول آب و ظرفیت پایین نگهداری آب در این خاکها می گردد از خصوصیات بستر آلی محیا نگهداری آب چند برابر وزن خود می باشد با توجه به اینکه اکثر مناطق پسته کاری با کمبود آب روبرو هستند استفاده از بستر کشت آلی محیا می تواند در نگهداری آب در خاک کمک نماید. از طرفی نگهداری آب در خاکهای با ساختمان خوب بهتر صورت می گیرد و همانطور که گفته شد بستر کشت آلی محیا باعث بهبود وضعیت ساختمانی خاک می گردند. در خاکهای شنی با بستر آلی محیا کم چون منافذ درشت بیشتر بوده و ساختمان خاک نیز ضعیفتر است ظرفیت نگهداری آب در خاک کم می باشد، بنابراین در خاکهای  شنی اثر بستر کشت آلی محیا  بر ظرفیت نگهداری آب در خاک بیشتر است.

اثرات بسترآلی محیا برخصوصیات شیمیایی خاک

  – افزایش ظرفیت تبادل کاتیونی خاک:

ظرفیت تبادل کاتیونی خاک یکی از خصوصیات مهم خاک به شمار می رود. به طورکلی ذرات مختلف خاک به خصوص ذرات ریزتر (رسها) در سطح خود دارای بار منفی هستند که این توانایی نگهداری کاتیونها و تبادل آنها را با محلول خاک و در نتیجه ریشه گیاهان را فراهم می سازد. هر خاک با توجه به مقدار ذرات دارای بار سطحی منفی دارای ظرفیت تبادل کاتیونی خاصی می باشد و هرچه در یک خاک این ظرفیت بالاتر باشد آن خاک ظرفیت نگهداری عناصر غذایی و تبادل کاتیونی بیشتر داشته و حاصلخیزتر است.  مواد آلی نیز در سطح خود بار منفی دارند بنابر این هرچه بستر کشت آلی محیا که دارای کربن ۲۰درصد میباشد درخاک بیشتر باشد ظرفیت نگهداری کاتیونها و تبادل آنها با محلول خاک و در نتیجه با ریشه گیاه بیشتراست باعث پیشگری بیماری ریشه ای از جمله بیماریهای نماتدی و قارچهای پتیوم و فایتفترا میگردد .

کاهش موضعی pH با بستر کشت آلی محیا:

خاک مناطق پسته کاری معمولا بالاست و در این شرایط جذب عناصر غذایی از خاک pH خاک نیز در سطح وسیعی از خاک عملی نبوده pH با مشکل روبروست. از طرفی کاهش و امکان پذیر نیست اما با کاربرد موضعی بسترآلی محیا ph که 7 میباشد و خنثی است در اطراف ریشه می توان کاهش موضعی ودر سطح کوچک آن را باعث گردید.

  – شرکت درفرآیندهای اکسید و احیاء :

یکی از فرایندهایی که در خاک صورت میگیرد واکنش های اکسید و احیاء مواد می باشد و این نوع واکنشها در قابلیت جذب عناصر غذایی دخالت دارند. بستر آلی محیا نقش اساسی در این واکنش ها دارند. به عنوان مثال می توان به اکسید و احیاء شدن ترکیبات ازت در خاک و اکسید شدن گوگرد خاک یا گوگرد کشاورزی استفاده شده در باغها، به سولفات اشاره نمود. بسیاری از واکنشهای اکسید و احیاء توسط  باکتریها در خاک صورت می گیرد و ماده اصلی مورد نیاز این  باکتریها  در  بستر آلی محیا می باشد.

مواد تشکیل دهنده بستر محیا:

• کمپلکس لیگنین: از پوسته درختان مختلف تهیه میگردد و با قارچهای ساپروفیت تجزیه و به درجه واکنش نسبت به مواد افزودنی میرسد . پروتئین موجود در بستر کشت مذکور با فعال کننده های بیولوژیکی شروع به واکنش میکند.
• آهن به شکل فوروس سولفات
• کلسیم بیولوژیک
• فسفر
• مس
• منگنز
• منیزیم
• روی
• گوگرد فعال همراه با باکتری تجزیه کننده آن
• نیتروژن ( آمونیوم ، نیتریت ، نیترات ) بهمراه باکتریهای نیترو باکتر و نیتروزوموناس
• پتاس…

خصوصیات بستر آلی و بیولوژیک محیا

• تنظیم مقدار آبیاری و کم شدن درمصرف آب: بستر محیا رطوبت را در خود نگه داشته و از تنش آبی گیاه جلوگیری می‌نماید و از اینرو قابلیت صرفه جویی تا 50 درصدی آب را دارد.
• جذب بهتر ریشه ازعناصر ریز مغذی: ترکیبات بستـر محیا پایدار بــوده و دارای C/N حـدود 20 می باشد لـذا از نظرمصرف نیتروژن و اکسیژن محیط ریشه با گیاه رقابت نمی‌کند.
• جذب بهتر عناصر و ماده مغذی در خاک توسط باکتریهای فعال. همچنین مواد غذائی موجود در این بستر قابل استفاده برای گیـاه است.
• این بستر عاری از عناصر سنگین است. مقدار سرب، کادمیوم و کبالت در این بستر صفر می با شد.
• از نظـر شـوری این بستر دارای شوری2-3 دسی زیمس بر متر می با شد. و از نظر اسیدیتـه بستـری خنثی و مناسب برای جذب عناصر غذایی می با شد.
• بهبود خواص فیزیکی و شیمیایی خاک: تخلخل این بستر مناسب می باشد به گونه ای که ریشه به راحتی رشد و توسعه می یابـد.
• کاهش و کنترل بیماری های خاکزی مانند نماتد و قارچهای فوزآریوم وفایتفترا.
• کاهش بیماری های مانند گومز و قارچهای مضر ریشه ای و بیماری نماتد در باغات پستـه و باغـات سیاه ریشه و بیمــاری درختـان مرکبات (لیمو و پرتغـال و نارنگی و …) و باغات انـار در صورت وجود بیماری‌های ذکر شده آنها را کنترل می نماید.

مزایای دیگر:

• کاهش هزینه کارگری
• نیاز نداشتن به چالکود تا 3 سال
• مصرف هر 4 سال یک مرتبه
• فعالیت بیشتر ریشه (افزایش و زنده سازی ریشه های مویی) و ساقه گیاه نشا
• نفوذپذیری خاک و تهویه.
• رشد سریعتر و افزایش چشمگیر محصولات.
• افزایش کیفیت و انبارداری محصول.
• عاری از هرگونه بذر علف های هرز.
• افزایش میکروارگانیسم های مفید خاک توسط قارچ‌های مایکوریزا: میکرو ارگانیسم ها در این بستر باعث افزایش مقاومت گیاه به تنش های خشکی و کم آبی، شوری ،سرما و گرما و تنظیم pH و EC خاک و افزایش جذب عناصر پرکاربرد و ضروری گیاه می شوند.
• کاهش 70درصدی مصرف کوکوپیت